De kwadratuur van de cirkel

Sven Janke, de man over wie ik deze keer verslag doe, woont met zijn gezin in Schwanewede, een klein stadje in het noorden van Nedersaksen, boven de stadstaat Bremen. Tot 2015 was hier een basis van de Bundeswehr, de Lützow Kazerne, waar ik als jongeman ook een bewogen 18 maanden van mijn leven in militaire dienst doorbracht.

In een van die nieuwbouwwijken die de plaatselijke bevolking voor altijd nieuwbouw zal blijven noemen, staat een prachtig vrijstaand huis met een nette oprit en een goed onderhouden tuin.
Waarvoor Gertrud, de stem van mijn navigatiesysteem, aankondigt dat ik mijn bestemming heb bereikt.

Er was geen zaaggedeelte, geen houtopslag en geen keurig gestapeld gezaagd hout, zoals ik vaak bewonderde bij andere Wood-Mizer zagerijen.
was hier te ontdekken. Ik stapte uit de auto en nog voor ik op de belknop van de voordeur had gedrukt, kwam Sven Janke, een aangename man met een volle grijze baard en een vriendelijke glimlach op zijn gezicht, de hoek om. Op zijn sweatshirt stond het antwoord op mijn ongestelde vraag: "Ja, ik maak hout". Ik was dus op de juiste plek. Nadat we ons kort hadden voorgesteld, kwam mevrouw Janke er ook bij zitten. Haar lichtgekleurde trui was versierd met mijn favoriete groetwoord "Moin" in grote letters. Twee zonen van 21 en 26 jaar maakten het plaatje van dit vriendelijke gezin compleet.

Janke is beroepsmilitair met de rang van stafsergeant. Op de logistieke school hier in Schwanewede dient hij als stafsergeant.
Oorspronkelijk had hij na zijn school timmerman willen worden.
Zijn vader dacht toen echter dat hij als timmerman waarschijnlijk het grootste deel van zijn werkzame leven bezig zou zijn met het maken en plaatsen van kunststof ramen. Dat hij vervolgens radiotechnicus werd, had een speciale kwaliteit als alternatieve opleiding. In de jaren '90 stichtte hij een gezin en als jonge huisvader kon hij een oproep voor de militaire basisdienst lang uitstellen.
Omdat de Bundeswehr op dat moment dringend telecommunicatietechnici nodig had, leidde deze opleiding tot de onbeminde dienst in de "school van de natie". Hij deed het daar veel beter dan verwacht en zo werd de dienstplichtige na een paar jaar en vele cursussen beroepsmilitair.
Vandaag kijkt de 50-jarige al uit naar zijn latere werkzame leven, want over vijf jaar is zijn diensttijd voorbij. Dan wil hij niet meer samenwonen met zijn vrouw, die ook tandartsassistente is.
een tandartsassistente, die ook een veeleisende baan heeft, maar een nieuw beroepsleven beginnen met zijn LT20.

Dit idee is een paar jaar geleden ontstaan. Als terreinwachter onderhoudt hij nauwe contacten met boswachters van de federale en staatsbossen en met houtleveranciers en medewerkers van het terreinbeheer.
Hij merkte vaak op hoe moeilijk het was om hout door een zagerij te laten verwerken. Als een van de weinige kleine zagerijen al een bestelling accepteerde, moest men meestal wel een jaar wachten op de bestelde planken, planken en spanten. Dit vertraagde kleine bouwprojecten, maar ook noodzakelijke herbebossingsmaatregelen. Een kleine zagerij was nodig. Janke keek rond op internet en kwam eerst, en daarna steeds weer, machines tegen van het bedrijf Wood-Mizer. De stationaire LT15 werd al snel zijn favoriet.

Maandenlang besteedde hij veel tijd aan het bestuderen van de vele, vele video's op YouTube en andere platforms en leerde hij als het ware zagen met een lintzaag als een "droogzwemmer". Last but not least leidde het Wood-Mizer concept van de bandslijpservice uiteindelijk tot een bezoek aan Wood-Mizer in Schletau met als doel een LT15 aan te schaffen. Wat hij tot dan toe alleen op zijn laptop had kunnen bekijken, was nu hier niet alleen om naar te kijken. Hier kon hij het zelf uitproberen en dringende vragen stellen. Na uitvoerig overleg koos hij voor de mobiele versie van de LT15 met verbrandingsmotor en handmatige invoer. Slechts een paar maanden nadat de machine was geleverd, zijn eigen hout was gezaagd en de eerste bestellingen van boeren waren verwerkt, begonnen de aanvragen zich op te stapelen. Al snel kon Janke de bestellingen niet meer alleen afhandelen. Tot zijn vreugde toonden beide zonen interesse in de zagerij en vergezelden hem in de weekenden om hem actief te ondersteunen.

Een displayzaag in de aanloop naar Kerstmis op het terrein van een kerstbomenhandelaar, waar mevrouw Janke bezoekers ook haar fantasierijke handgemaakte houtproducten aanbood, leidde uiteindelijk tot een order die mens en machine tot het uiterste van hun kunnen dreef. In het begin dachten ze nog aan het achteraf inbouwen van een elektrische voeding, maar het werd steeds duidelijker dat de overstap naar een grotere machine de betere oplossing zou zijn. Tijdens een ander bezoek aan Schletau bekeken Janke en Söhne een mobiele LT20 met een hydraulisch pakket. Hierbij neemt de hydrauliek het moeizame draaien van zware boomstammen met de draaihaak, het handmatig nivelleren en klemmen over. In plaats van volledige fysieke inspanning is hier alleen een vaardige bediening van de hydraulische bedieningshendels vereist. En de krachtige elektrische toevoer vervangt de slinger van de handmatige toevoer. De handel met hun mobiele zaag had zich zo snel ontwikkeld zonder noemenswaardige reclame-inspanningen, door mond-tot-mondreclame, dat ze nu al na één jaar hun mobiele hydraulische zaag LT20 met dieselmotor in gebruik hebben sinds november 2022. Niet alleen voor hen is het werk nu aantrekkelijker geworden.

Het is ook spannend voor de toeschouwers, die soms nieuwsgierig op de zaagplaats verschijnen en zich verbazen over hoe snel een boomstam in planken en balken verandert.
De Jankes genieten van dit werk. En omdat ze de enigen in hun regio zijn die deze service aanbieden, kan het plezier alleen maar toenemen. Voor Sven Janke is de cirkel van een nogal hoekig verloop van zijn werkzame leven rond. Dit ruikt op de een of andere manier naar de kwadratuur van de cirkel ;-)